Καημένο μου εγώ
Υπέροχη ζωή

Πατάω τα τριάντα μωρό μου
Και όσα μου πήρε ο άνεμος, πήρε
Τώρα παίζω εγώ

Και τώρα που ξέρω μωρό μου
Τι παίρνω, τι δίνω, τι χάνω, τι κάνω
Ξέρω πώς να ξεχνώ

Τι σημαίνει απελπισία
Έρωτας και προδοσία

Δεν παντρεύτηκα δεν έκανα παιδιά
Έχασα και κέρδισα φίλους
Συνήθισα το πρόσωπό μου στον καθρέφτη
Έμαθα να γίνομαι καλύτερος
Με τις ιδεολογίες αγοράς
Είδα τους δικούς μου να φεύγουν
Να απομακρύνονται για τα τελευταία τους ταξίδια
Κατάπληκτος απ’ τον χρόνο που τρέχει
Τρέχει, τρέχει…
Τόση βιασύνη Θεέ μου
Τόση βιασύνη!

Πατάω τα σαράντα μωρό μου
Και πάρε πυξίδα την τρέλα μου
Κι έλα
Στον δικό μου ρυθμό
Θα μπούμε στο τραίνο μωρό μου
Ευφραίνου Αττική ενδοχώρα
Δική μου η ευθύνη
Γι’αυτό το ταξίδι τώρα
Και δικός σου εγώ