Μη με ρωτάς πώς κουβαλώ στην πλάτη μου το χρόνο
Ούτε και για τις μελανιές που μου `κανε στον ώμο
Μη με ρωτάς στο χέρια μου γιατί κρατάω σφαίρα
και γιατί σπρώχνω συνεχώς εσένανε πιο πέρα

Μη με κοιτάζεις με στοργή
εγώ δε θέλω να `μαι μες στους ανθρώπους
εγώ έχω μάθει ν’ αγαπώ σ’ αυτή τη γη
μ’ άλλους τρόπους

Μη με ρωτάς γιατί ποτέ δεν περιμένω κάτι
είναι η ζωή μου θάλασσα από πληγές γεμάτη
Μη με ρωτάς αν μέσα μου ταξίδι η αγάπη κάνει
αυτή συνέχεια ξεκινά, μα εδώ ποτέ δε φτάνει