Ήρθε στον ύπνο μου μια νύχτα ο πατέρας μου,
με ρώτησε τι κάνω,
πως περνάω.
Ήμουνα είκοσι χρονών κι απόρησε,
έτσι που γρήγορα αρχίζω
να γερνάω.

Στην πόρτα λίγη ώρα κοντοστάθηκε,
ύστερα πήρε το καπέλο του
και χάθηκε.

Φύσηξε άνεμος θερμός από τη θάλασσα,
της νύχτας τα πουλιά,
τρομάξαν όλα.
Μέσα στον ύπνο τρυφερά σ’ αγκάλιασα,
σαν να χορεύαμε στους ήχους
του Πιατσόλα.

Εσύ’ σαι τώρα και Μάννα και Πατέρας μου,
ο καθαρός νυχτερινός
αγέρας μου