Από την Κουμουνδούρου χώθηκα μες τα στενά
καθώς δεν είχα φράγκα δεν κινδύνευα ξανά
να τα σκοτώσω στα χαμαιτυπεία
Κι αφήνοντας λοιπόν την Πειραιώς
σκεφτόμουνα πως έτσι ασφαλώς
θ’ απέφευγα και τη ναυτονομία

Μα κείνοι που στο στράτευμα φρουρούν την πειθαρχία
φάντης μπαστούνι σκάσανε μπροστά μου απ’ τη γωνία
κι όσοι φαντάροι πήγανε θα ξέρουν το γιατί
τέτοιου είδους συνάντηση σημαίνει φυλακή

Δεν ήτανε να κάθομαι στοιχεία να τους δώσω
καλά και σώνει έπρεπε να τους την κατσικώσω
στην πρώτη πόρτα χώνομαι κι έτσι χωρίς να θέλω
πάλι κατρακύλησα βαθιά σ’ ένα μπουρδέλο

Ωιμένα που κατάντησες ναέ της Αφροδίτης
ποιος μάντης να σου το `λεγε και ποιος κακών προφήτης
των ακτημόνων του έρωτα ω άγιες κατακόμβες
σένα που σε σεβάστηκαν Αγγλοι και Γερμανοί
το άσυλό σου έμελλε να παραβιαστεί
από δύο ηλίθιους κ αστείους Καρατζόβες

Σαν οπτασία χάθηκα απ’ τα χαζά του μάτια
ψάξαν ματαίως να με βρουν κάτω από τα κρεβάτια
μπας κι είναι στη ντουλάπα, μπας κι έφυγε από κει
σαν τα μπασκίνια ψάχνανε οι δύο κληρωτοί

Σε μια ντουλάπα να κρυφτώ αφελεστάτη σκέψη
με άλλο τρόπο σίγουρο με είχαν φυγαδέψει
γυναίκες τίμιες συχνά με είχατε προδώσει
μα μια πουτάνα βρέθηκε στον κόσμο να με σώσει

Ψηλά στη σιδερόσκαλα καλή μου μ’ είχες κρύψει
και κρεμασμένος εκειδά είχα ανακαλύψει
ποια ήταν η πατρίδα μου μα και συγχρόνως είδα
μες τα βαμμένα μάτια σου την άλλη μου πατρίδα

Όλον τον κόσμο ανάγειραν μα τίποτα δε βρήκανε
στα φρένα κλώθωντας κακά πήγανε και κρυφτήκανε
στην πόρτα περιμένοντας για να φανερωθώ
και να με πάν’ αιχμάλωτο ως το Βοτανικό

Μα ως Μπελμοντό διωκόμενος για να μη συλληφθεί
πηδά ο υποφαινόμενος στο διπλανό γιαπί
την υψοφοβία του νικώντας με ανδρεία
ξεφεύγει απ’ τη σύλληψη κι από την τιμωρία

Κι οι θλιβεροί μου διώκτες ήτανε για να τους κλαις
στη θητεία μου τ’ ορκίζομαι καλοί μου ακροατές
και στην αγοραία Αφροδίτη σας ομνύω
Κοιτώντας απορούσανε οι περαστικοί
δυο ναυτονόμοι τι να γύρευαν εκεί
τιμητική φρουρά μπροστά σ’ ένα πορνείο