Όταν σε βλέπω μόνο σου, με σπαράζεις.

Το βλέμμα σου στυλωμένο σε φαντάσματα,
τα δάχτυλα κίτρινα απ’ το τσιγάρο.
Το βλέμμα σου στυλωμένο σε φαντάσματα,
τα λόγια σου τρύπια με χάσματα.

Όταν σε βλέπω μόνο σου, με σπαράζεις.

Ο έρωτας λες ότι χάθηκε
στους πολύβοους δρόμους.
Ο Διόνυσος τραγουδάει μονάχος
και ποιήματα κάνουν τους φόνους.

Όταν σε βλέπω μόνο σου, με σπαράζεις.

Μερικές φορές οι άνθρωποι
σου θυμίζουν απομεινάρια.
Τότε γίνεσαι ρακοσυλλέκτης
κι απ’ τους δρόμους μαζεύεις τ’ αχνάρια.

Όταν σε βλέπω μόνο σου, με σπαράζεις.

Περίμενε λοιπόν, μη φεύγεις,
μαζί να σπαράξουν οι ματιές μας,
όταν θα κοιτάμε το άνοιγμα
πέρα απ’ τις μοναξιές μας.

Όταν σε βλέπω μόνο σου, με σπαράζεις.