Στα χρώματα ξεχάστηκα, στ’ αρώματα του Μάη
πόσα φεγγάρια ήπιαμε μέσα σε μια νυχτιά
Οποιος μεθάει με όνειρα, με δάκρυα ξεμεθάει
και βγαίνει απ’ την Άνοιξη με μια λαβωματιά
και βγαίνει απ’ την Άνοιξη με μια λαβωματιά...

Ξέρω καλά...
Ξέρω καλά πως μ’ απατούν ο φόβος κι η ελπίδα
μα στη γλυκιά τους έμαθα να πέφτω την παγίδα
Θα είμαι εδώ, τ’ ανέλπιστα πάντα να περιμένω
κάθε καινούργια Άνοιξη, κατάπληκτος, κατάπληκτος να μένω
Θα είμαι εδώ...

Φέρνει μποτίλιες αδειανές στην αμμουδιά το κύμα
κλείνω σε μια το μήνυμα "σ’ αγάπησα πολύ"
Τι κι αν δεν έχει νόημα, είναι η ζωή ένα ποίημα
καρπός που σκάει τη φλούδα του στου ήλιου το φιλί
καρπός που σκάει τη φλούδα του στου ήλιου το φιλί
στου ήλιου το φιλί....