Εδώ ήρθαμε
Στο τσακ ήμουνα να τα παρατήσω όλα
Να πάρω ένα αεροπλάνο και να φύγω
Να πάω …στο Παρίσι
Αν υπήρχε εκείνη την εποχή Παρίσι
Να πάω στο Παρίσι
Ευτυχώς
Ευτυχώς την τελευταία στιγμή
οι άνδρες ενέδωσαν
Φώναξαν τσίριξαν γκάριξαν
Έβγαλα εγώ τις δικές μου
Να τα τσαλίμια να τα νάζια
Ματς μουτς συμφιλιωθήκανε
Όνειρο ήταν και πάει

Πυρ γυνή και θάλασσα
Καταραμένο τρίο
Το πρώτο καίει
Το άλλο λέει λέει λέει
Το τρίτο γίνεται θηρίο
Πυρ γυνή και θάλασσα
Τι δύσκολο παιγνίδι
Το πρώτο σβήνει
Το άλλο δίνει δίνει δίνει
Το τρίτο σπάει το σανίδι
Κι αν με ρωτάς τι προτιμώ
Το πυρ και τ’αλμυρό νερό
Ή να καώ ή να πνιγώ
Για το δικό μου το εγώ

Εγώ τι το πειράζω το εγώ σου
Εγώ, πού είμαι η κότα και τ’αβγό σου
Γιατί – γιατί λοιπόν να πολεμάς;
Γιατί εγώ είμαι για να μ’αγαπάς
Μπα, τι λέτε;
Όπως τ’ακούτε

Ακου, Στρυμόδωρε δηλώσεις
Και νέα μέτρα
Άκου, και κράτα σημειώσεις
Και μαύρη πέτρα
Άλλο σημαίνον
Κι άλλο σημαινόμενο
Και δώσε βάση
Κι άκου και το επόμενο
Όταν κοπούν
του δεδομένου οι μεντεσέδες
ανοίγουν
Πόνοι της καρδιάς οι μενεξέδες
Άλλο σημαίνον
Κι άλλο σημαινόμενο
Το πρώτο βήμα
Φέρνει το επόμενο
Και τώρα σαν καλά παιδάκια
Βάλ’τε σανδάλια κι αρβηλάκια
Που τριγυρνάτε μες στα χώματα
Όλο τσαλίμια και καμώματα
Τά’χαμε βγάλει απ’ τον θυμό μας – ναι
λόγια μας είπατε σκληρά
πληγώσαν τον εγωισμό μας βρε
βάλ’τε τα στο λογαριασμό μας
Και ούτε γάτα ούτε ζημιά

Ετσι μπράβο
Άσε με
Τώρα είσαι ωραίος
Άσε με
Το καημένο
Το’φερε βαρέως
Τι ανδράκι ζηλευτό
Μισό λεπτό
Άσε με
Τι’ναι αυτό;
Τι’ναι αυτό;
Πω πω πω
Ας’το αυτό
Τι κόκκινο κι ερεθισμένο
Το μάτι σου είναι αναμμένο
Μη κάνεις ρούπι
Μη κουνιέσαι
Πω πω πω
Ένα κουνούπι
Δεν βαριέσαι
Εγώ
Θα σου το πιάσω στο λεφτό

Γι’αυτό με κόβει τόση ώρα
Και με τρώει το ρημάδι
Ήθελε χάδι
Εντάξει
Τέλειωσε πια τώρα
Μην παίρνεις φόρα
Πήγαινε πίσω
Θα σε φιλήσω
Πίσω
Στις φιλενάδες σου
Που το’χουν καβαλήσει το καλάμι
Να σου μιλήσω
Πίσω
Προτού τα δάκρυα κυλήσουν σαν ποτάμι

Θα σε φιλήσω όμως τώρα θες δε θες
Γιατί κακό κι αν είσαι κι όλο διαστροφές
Για μένα είσαι φως μου
Ο άνδρας ο δικός μου
Της αυλής μου ο πρώτος κατιφές