Τρυπάω τα φύλλα της ελιάς και φτιάχνω αεροπλάνα
Τα παιδικά παιχνίδια μου τα σκόρπισε ο αέρας
Τώρα δεν κάνω σχέδια – τώρα δεν έχω πλάνα
Ξυπνάω αργά και χάνομαι στα όνειρα της μέρας

Πίνω μια θάλασσα ρακή κι η δίψα μου δε σβήνει
Από το βράχο του καπνού βουτάω για ένα σταυρό
Το σκοτεινό το βλέμμα σου ν’ αγιάσω δε μ’ αφήνει
Με ξόρκια δε μερεύτεται το μέσα μου θεριό

Ότι θυμάμαι με καρφώνει στο χώμα
Ότι ξεχνάω μου κρύβει τον ουρανό
Ότι αγαπάω με φοβίζει ακόμα
Κι ότι φοβάμαι με κρατάει ζωντανό

Δεν έχω ρόδο στη λαλιά μήτε κρυμμένο αγκάθι
Τη γλώσσα μου την έδεσε ένας παλιός χρησμός
Του χρόνου το αλφάβητο κανείς δε θα το μάθει
Της αγκαλιάς δε λύνεται ο γόρδιος δεσμός

Ότι θυμάμαι με καρφώνει στο χώμα
Ότι ξεχνάω μου κρύβει τον ουρανό
Ότι αγαπάω με φοβίζει ακόμα
Κι ότι φοβάμαι με κρατάει ζωντανό