Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που χρόνια μένεις,
κοντά στα σύνορα που πάνε οι λογικοί,
μιας σχέσης άψογης μα κι απαγορευμένης,
που τη φωτίζουν προβολείς οριστικοί.

Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που χρόνια μένεις,
πού να πάω να σε σκεφτώ, για πού να φύγω,
στο μυαλό μου πώς να τρέξω, να κρυφτώ,
πού να πάω να σε σκεφτώ, μ’ αυτό το λίγο
που ούτε χόρτασα για να τ’ ονειρευτώ.

Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που θα `ταν μάχη,
στο παρασύνθημα του πάθους του φιλιού,
εδώ που κλείσανε τον δρόμο μας δυο βράχοι,
που εμείς τους ρίξαμε στη μέση προ πολλού.

Εδώ κοιμάμαι κι όχι εκεί που θα `ταν μάχη,
πού να πάω να σε σκεφτώ, για πού να φύγω,
στο μυαλό μου πώς να τρέξω, να κρυφτώ,
πού να πάω να σε σκεφτώ, μ’ αυτό το λίγο
που ούτε χόρτασα για να τ’ ονειρευτώ.