Ώρες μοναξιάς, με σφίγγουν με τυλίγουν σαν θηλιά
με πνίγουν και δεν βρίσκω πουθενά
την άκρη να σωθώ
ώρες μοναξιάς, το σώμα μου το καίνε σαν φωτιά
η μόνη μου ελπίδα η καρδιά
ν αντέξει τον καημό

Τρέμω δεν μπορώ, το νούμερό σου να το ξαναδώ
μουδιάζουν και τα χείλη μου γι’ αυτό
φοβάμαι να σου πω
πως δεν ζω εγώ, μακριά σου είμ’ ένα τίποτα εδώ
μου έφυγε απ τα χέρια η ζωή
και χάνονται τα πάντα απ τη γη

Το ακουστικό, μου μοιάζει με τον τρόπο για να βρω
εσένα που μου λείπεις και πονώ
προτού να τρελαθώ
ώρες μοναξιάς, το σώμα μου το καίνε σαν φωτιά
η μόνη μου ελπίδα η καρδιά
ν αντέξει τον καημό

Τρέμω δεν μπορώ, το νούμερό σου να το ξαναδώ
μουδιάζουν και τα χείλη μου γι’ αυτό
φοβάμαι να σου πω
πως δεν ζω εγώ, μακριά σου είμ’ ένα τίποτα εδώ
μου έφυγε απ τα χέρια η ζωή
και χάνονται τα πάντα απ τη γη