Χαμένα όνειρα, χαμένες ελπίδες
και αυτή η ζάλη με κρατάει εδώ
Ψάχνω το νόημα να μάθω στις νύχτες
και τη μορφή σου μήπως κάπου την δω
Και όλο γυρνάω μέσα στο άδειο δωμάτιο
γυρνούσες κάποτε εκεί μέσα και εσύ
ποιος θα μου δώσει τώρα λίγο κουράγιο
και το ποτήρι θα γεμίσει κρασί

Ανοίγομαι σ’ αυτή τη μαύρη γη
και όλο χάνομαι χωρίς ανταμοιβή
και όλο ανοίγομαι σ’ αυτή τη μαύρη γη
στο ταξίδι σου χωρίς επιστροφή

Φεύγουν οι ώρες, μακριά με σκορπάνε
και αυτές οι μέρες που δεν ξαναγυρνούν
θυμάμαι μου ’χες πει πως όλοι χωράνε
γιατί λοιπόν εγώ να είμαι αλλού
Μα ξέρεις πάντα ένα βήμα το κάνω
και η αιτία μάλλον είσαι εσύ
ποτέ μου ως το τέλος δε φτάνω
κάτι με φέρνει πάντα στην αρχή