Χαθήκαμε μακριά χωρίς εσένα
τίποτα δικό μας πια κοντά σου
σύντριψε τις μνήμες μέσα στα όνειρα σου
και ζήτα έλεος για μας

Γλείφουμε τις πληγές στο άγιο σου δέρμα
σερνόμαστε κατάκοποι κοντά σου
και μες το παρεκκλήσι της καρδιάς σου
κοινωνάμε στάχτη, πίκρα κι αίμα

Νανά, οι φίλοι σου δε θα `ναι `δω ποτέ ξανά
γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά
γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά
κι έχουν απομείνει άδεια σκιάχτρα

Εσύ βουβή στην έρημο τη φήμη σου θα σέρνεις
επάνω σε αθώες ψυχές, σε μάτια που δεν ξέρεις
θα απανθρακώνεις τις καρδιές σαν μάγισσα του χθες
κελύφη άδεια πίσω σου με πόνο θα μαζεύεις

Μουσώνες από το πουθενά τα χείλη σου θα γδέρνουν
μεσ’ σε δωμάτια λερά ζητιάνοι θα σου γνέφουν
και θα `ναι τα μάτια σου ξανά φεγγάρια σκοτεινά
που πάνω τους άστρα νεκρά οι φίλοι σου θα πέφτουν

Νανά, οι φίλοι σου δε θα `ναι εδώ ποτέ ξανά
θα ζούνε θάνατους υγρούς σε όνειρα θολά
και πάνω στους αμμόλοφους θα γίνονται κομμάτια