Ήσουνα για `μένα η θρησκεία μου,
ήσουν η δική μου Παναγιά,
ήταν η φωνή σου η μελωδία μου,
σ’ έβλεπα και γέμιζα χαρά,
ήσουνα στις φλέβες μου το αίμα μου,
σπάνιο λουλούδι της ζωής,
ήσουν η αλήθεια μες στο ψέμα μου,
κι ένιωθα κοντά σου ευτυχής.

Τώρα μου λείπεις, μου λείπεις χαρά μου,
και γίνανε συντρίμμια τα χίλια όνειρά μου,
και ψάχνω κι όλο ψάχνω για να σε βρω,
κι όμως μου λείπεις τις μέρες, τα βράδια,
και νιώθω τη ζωή μου θλιμμένη και άδεια
και ψάχνω κι όλο ψάχνω για να σε βρω.

Ήσουν η λατρεία και το ταίρι μου,
ήσουν η χαρά μου στη ζωή,
ήσουν, αγαπούλα, το αστέρι μου,
ζούσαμε με μια αναπνοή,
ήσουνα στο πλάι μου το στολίδι μου,
ήσουν της καρδιάς μου ο παλμός,
ήσουν μπιμπελό και δαχτυλίδι μου,
μα έφυγες και μ’ έπνιξε ο καημός.

Τώρα μου λείπεις, μου λείπεις χαρά μου,
και γίνανε συντρίμμια τα χίλια όνειρά μου,
και ψάχνω κι όλο ψάχνω για να σε βρω,
κι όμως μου λείπεις τις μέρες, τα βράδια,
και νιώθω τη ζωή μου θλιμμένη και άδεια
και ψάχνω κι όλο ψάχνω για να σε βρω,
για να σε βρω.