Η Σελήνη απόψε μεγάλα συμβάντα μου τάζει,
η δική σου παρέα με βγάζει σε άλλη στροφή,
μια μοιραία συνάντηση όλα μπορεί και τ’ αλλάζει,
και αμέσως φαντάζει οικεία, μια ξένη μορφή.

Μάλλον ήταν, καρδιά μου, να γίνει.

Ήταν να γίνει και δε γίνεται να φύγεις,
απ’ την αγάπη μου ποτέ δε θα ξεφύγεις,
ήταν να γίνει και δε γίνεται, θυμήσου,
εγώ να ζήσω χωριστά απ’ τη ζωή σου, ωωωω.

Μου μιλάς και το ξέρω πως είσαι γλυκό πεπρωμένο,
όσα φέρνει η ώρα δε φέρνουν τα χρόνια μαζί,
αν μ’ αφήσεις θα νιώσω παιδί, σ’ ένα δάσος, χαμένο,
ό, τι έζησα, ήταν σκοτάδι, δεν ήταν ζωή.

Ήταν, φαίνεται, φως μου, να γίνει.

Ήταν να γίνει και δε γίνεται να φύγεις,
απ’ την αγάπη μου ποτέ δε θα ξεφύγεις,
ήταν να γίνει και δε γίνεται, θυμήσου,
εγώ να ζήσω χωριστά απ’ τη ζωή σου, ωωωω.