"Τα ματόκλαδά σου λάμπουν"
τραγουδάς ψιθυριστά,
μα σε βλέπω κάπου κάπου
μέσα στ’ αναφυλλητά.

Άχρηστες μικρές ειδήσεις
κι αν διαβάζεις βιαστικά
το πικάπ δε λες να κλείσεις
με ρεμπέτικο νταλκά.

Σ’ ένα σπίτι στοιχειωμένο
σαν κουρέλι καταγής
την καρδιά σου κι αν γλυκαίνω
πάλι εσύ αιμορραγείς.