Δυο λεπτά και η ανάσταση λαμπαδιάζει στο βλέμμα σου
Δυο λεπτά από την ώρα μου, μην μ’ αφήσεις εδώ
Μάνα σκύλα σε γέννησε και φονιάς ο πατέρας σου
Αδερφέ μου μονάκριβε, σ’ αγαπώ.

Τα σκυλιά της κολάσεως ζωντανεύουν μπρος στα μάτια μου
Οι φωτιές της σιωπής με κοιτούν να πονώ.
Οι δυο πληγές μου στα γόνατα μαρτυρούν την κατάντια μου
Και θυμάμαι να λες δεν τελειώνει εδώ.

Δυο φωνές και δυο όνειρα απ’ το χάραμα ως την νύχτα μου
Βασιλιάδες και μάγισσες στα χαρτιά μου κρατώ
Μαύρο και άσπρο στερέωμα και ο ήλιος που μάδησε
Τις στερνές τις ελπίδες μου και το άδειο μυαλό.

Και οι λέξεις που άφησα να θυμίζουν το πέρας μου
Μοιάζουν ξένες στο βλέμμα μου ξαφνικά
Καθώς παίζουν τα μάτια μου και δακρύζει ο πατέρας μου
Δεν μπορώ να τον πάρω αγκαλιά.

Τα σκυλιά της κολάσεως ζωντανεύουν μπρος στα μάτια μου
Μην μ’ αφήσετε μόνο μου να καώ.
Ότι είχα και ότι έφτιαξα, δυο σταγόνες στη θάλασσα
Δυο λεπτά απ’ το ρολόι μου πριν χαθώ.