Ξημέρωμα στην πόρτα σου και κάνει τόσο κρύο
μελάνιασαν τα χέρια μου για να σου πω αντίο
μετάνιωσα τα ψέματα και όσες αλήθειες βγήκαν
πως όνειρα είχα και έχασα, όσα και να ήταν.

Μέτρησα στην πόρτα σου το ανάθεμα και άναψα τσιγάρο
τα αστέρια που σου χάρισα, δε θέλω να τα πάρω
μέτρησα τις συννεφιές και όσες βροχές βρήκαν
όλες τις μαχαιριές, όσες και να ήταν.

Ξημέρωμα στην πόρτα σου ακόμα περιμένω
μ’ έχει τσακίσει η βροχή μα εγώ θα επιμένω
όσοι περνάνε με ρωτούν αν περιμένω εσένα
μου λένε πως εχθές αργά έφυγες για τα ξένα.

Ξημέρωμα στην πόρτα σου και δεν το πιστεύω
πως όλα εδώ τελειώσανε το χάσαμε το τραίνο
με κλάματα και ουρλιαχτά οι φίλοι εδώ με βρήκαν
και μ’ όσα όνειρα έχασα, όσα και να ήταν.