| |
Antony Smyrnios
30-05-2021 18:52 | 1967 45''Columbia SCDG 3655 B' ''Μη μου λες εμένα τέτοια'' | μουσόφιλος
11-12-2015 02:23 | Παίρνει τον πόνο «αγκαζέ» και μας θέτει απέναντι από τα πραγματικά μας προβλήματα μέσα από μοιραίες κραυγές και κραυγαλέες σιωπές. Μεταπηδάει με μαεστρία από το ειδικό στο γενικό χρησιμοποιώντας ορολογία και έννοιες διφορούμενες που καταλήγουν να αφορούν όλους μας, όπως στον τρελό που φτιάχνει ένα κόσμο δικό του και παλεύει να βρει εκεί αυτό που η ζωή δεν του έδωσε, κάνοντάς μας να ταυτιζόμαστε με το απωθημένο και το απραγματοποίητο όνειρο που όλους λίγο ή πολύ μας έχει πάρει στο κατόπι. Ύστερα, έρχεται η πιο μεγάλη ώρα που στο θολωμένο του μυαλό ο κόσμος είναι μια σταλιά, τον τριγυρίζουν κάτι σκιές απ’ τα παλιά και κάποιο πάθος του τρελό. Δεν θέλει τη συμπόνια κανενός παρά μόναχα μας προτρέπει να τον κοιτάξουμε στα μάτια σαν τη παράνομη αγάπη που ‘χε κάποτε και να μας πει «Χωρίς αυτήν ποτέ μου, ποτέ μου δεν θα μπορούσα να ζήσω..».
Έχοντας την αντίληψη ότι το λαϊκό τραγούδι δεν πρέπει να μαγαρίζεται από πρέπει και θεωρίες, θέλησε να αφήσει την πολιτική έξω από αυτό. Ωστόσο, το 1967 έγραψε το περίφημο «Θα κλείσω τα μάτια», το οποίο ερμήνευσε ο Μπιθικώτσης και εξαιτίας των στίχων του που είχαν σαφή επιρροή από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, «Δεν ήρθανε, για μας τα καλοκαίρια και έγιν' η ζωή τόσο βαριά..», δυστυχώς 15 ημέρες μετά την κυκλοφορία του, αποσύρθηκε. Ο Πάνου αναγκάστηκε να αλλάξει τους στίχους μετατρέποντάς το σε ένα υπέροχο ερωτικό κομμάτι. Ιδιαίτερος και πρωτότυπος γράφει και κάποια τραγούδια που ονομάζονται συγκομμένα μιας και κόβει τις τελευταίες τους συλλαβές από τις λέξεις, χωρίς όμως να αλλοιώνεται το νόημα του κειμένου. «Δεν προσκυ ποτέ κανε/λένε όχι λέω ναι/ στην κρεμα έχω ανε/ με κηδε και ζωντανε..» και «Εφτά νομά δυστυχισμέ / σ’ ένα δωμά φυλακισμέ/ δικαίως αγανακτισμέ και με τα πάντα αηδιασμέ..» αντανακλούν την αυστηρή αναρχική σκέψη ενός αυταρχικού και καταβάθως συντηρητικού ανθρώπου που είχε τη δική του σημειολογία, προκειμένου να εξηγήσει, να μοιραστεί και ίσως να λύσει το γόρδιο δεσμό της ανθρώπινης φύσης που στέκεται στα σαθρά θεμέλια της σκοπιμότητας για ίδιον όφελος. Ήταν μια ανυπότακτη ψυχή σαν ένα άγριο άλογο που δεν βρέθηκε ποτέ ο αναβάτης που θα το τιθασεύσει. Υπήρξε αγωνιστής μεγάλος, αντιμαχόμενος ως και με το θάνατο, όταν σε κάποια εγχείρηση στην Αμερική η καρδιά του σταματά να χτυπά για τέσσερα ολόκληρα λεπτά και εκείνος κοιτώντάς τον υποτιμητικά, έτσι απλά, μετά από ηλεκτροσόκ, επανέρχεται στη ζωή. Έζησε πάντοτε στο κόκκινο με αμέτρητα πάθη και αδυναμίες, τα οποία παρεισέφρησαν τόσο στη δημιουργία του όσο και στη προσωπική του ζωή [Δανάη Λιάκου στο www.flowmagazine.gr]. | DoS1eR
31-03-2008 06:45 | Θα κλείσω τα μάτια
θ'απλώσω τα χέρια
μακρυά από τη φτώχεια
μακρυά απ΄τη μιζέρια
θα πάρω την στράτα
και εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια
και όπου με βγάλει....
Μονο υποκριτες και χουντικοι θα μπορουσαν να απαγορευσουν αυτα τα λογια της αληθειας |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
