Η υποφορά με σέρβιρε καλά
και ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο
βρέθηκε στο δρόμο μου
έμπιστος όσο ο Ιούδας,
μεγάλος όσο μια μέρα
μέσα στο χάος του αιώνα που χαιρέτησα
Δε ζύγισα τα πράγματα σωστά (για δεύτερη φορά)
Δεν έδωσα την πρέπουσα αξία στα μεγέθη
Αλλού υπήρχε η αγάπη που τα πάντα συγχωρά,
μα εγώ την άφησα να κλαίει, να περιμένει,
να τιμωρεί όπως άξιζε, να φεύγει, μα να μένει

Αν νομίζεις ότι αδικήθηκες
από ένα μαύρο καλοκαίρι,
που δε σεβάστηκε ανθρώπους που αγάπησες και έφυγαν,
που δεν το βούλωσε ούτε για μια στιγμή
αυτό το στόμα που δεν ξέρει να μιλήσει,
εγώ είμαι αυτός που θα σε δικαιώσει,
γιατί μπορεί η μοναξιά να σε προδώσει,
μα η αγάπη μου θα είναι πάντα εδώ

Η υποφορά μας σέρβιρε καλά
και ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο
βρέθηκε στο δρόμο μας
Όμως ποτέ ξανά