Νόμιζες μακριά σου πως θα κλάψω.
Και ότι μαύρα, θα τα βάψω.
Νόμιζες αν φύγεις θ’ αρρωστήσω.
Δε θα `χω λόγο για να ζήσω.

Όμως για άκουσε, άκουσε.
Κι αυτό...

Σου έχω ένα νέο.
Για σένα τώρα πλέον πια δεν κλαίω.
Εσένα τώρα πλέον δε θυμάμαι.
Μ’ άλλον κοιμάμαι.
Που χωρίσαμε πια δε λυπάμαι.

Αύριο παντρεύομαι.
Και νοικοκυρεύομαι.
Άντε στην υγειά σου.
Εύχομαι και στα δικά σου.

Νόμιζες για σένα θα πεθάνω.
Και δε θα ξέρω τι να κάνω.
Νόμιζες θα ζω με αναμνήσεις.
Και θα τελειώσω αν μ’ αφήσεις.

Όμως για άκουσε, άκουσε.
Κι αυτό...