Περνάει έν’ αυτοκίνητο κι ακούω χειροκροτήματα
Γυρνάω το κεφάλι μου: κανείς...
Πως ξέφτισαν τα όνειρα, πως ξέφτισε η άνοιξη
Κι ω, θε μου, πως ξεφτίσαμε κι εμείς...
Γελοίοι μαραθώνιοι, μαγείες δίχως άγγιγμα
Που σβήνονται μαζί με τη βροχή...
Και ξάφνου οι μελωδίες τους, εφιαλτικά αισιόδοξες
Μας δίνουνε μια λύση στη στιγμή

Αγάπη μου, αγάπη μου, πως μείναμε ολομόναχοι
Έξω απ’ αυτόν τον κόσμο το φτιαχτό
Κρατώντας μόνο πρόσωπα, ιδέες και συνθήματα
Και μιαν αγάπη για ανταλλακτικό.
Η αλήθεια στέκει ολόγυμνη μπροστά στα άδεια μάτια μας,
Πού είν’ οι γλυκές στιγμές των σινεμά;
Κράτα γλυκά το χέρι μου με γνώριμο ανατρίχιασμα
Σ’ αυτού του τραγουδιού την ξενιτιά.