Μικρέ μου εφιάλτη, μου έλειψες τόσο
Ποτέ δεν πρόκειται να σε προδώσω,
γιατί είσαι τα πάντα για μένα
Κάποτε πίστευα πως πρέπει να είμαι
ευτυχισμένος που δεν είσαι πια εδώ,
όμως έκανα λάθος

Τόσοι μήνες ανάμεσά μας,
τόσα πλοία, τόσα τρένα,
τόσες θάλασσες και δρόμοι,
τόσες νύχτες χωρίς εσένα
Να σε δω και να πεθάνω,
να σε νιώσω κι ό,τι χάνω
το κερδίζεις και το ξέρω,
μα όταν λείπεις υποφέρω

Μικρέ μου εφιάλτη, σε χρειάζομαι τόσο
Μικρέ μου εφιάλτη, σε χρειάζομαι πολύ
αυτές τις δύσκολες μέρες,
αυτές τις μέρες που εποχές καταργούνται,
που οι πάγοι λιώνουν και τα δέντρα αρνούνται
σκοινί να δώσουν στον προδότη

Ποτέ δεν πίστευα πως τόσο μίσος
μπορεί να κατοικήσει σ’ έναν άνθρωπο
και μάλιστα κοπέλα
Τώρα λυπάμαι, αλλά δε θά ’μαι εγώ
αυτός που θα κλωτσήσει την καρέκλα
κάτω από τα πόδια της

Τόσοι μήνες ανάμεσά μας,
τόσα πλοία, τόσα τρένα,
τόσα όνειρα κι εφιάλτες,
τόσες νύχτες χωρίς εσένα
Να σε δω και να πεθάνω,
να σε νιώσω κι ό,τι χάνω
το κερδίζεις και το ξέρω,
μα όταν λείπεις υποφέρω

Μικρέ μου εφιάλτη, σ’ αγάπησα τόσο
Ποτέ δεν πρόκειται να σε προδώσω ξανά,
γιατί είσαι ό,τι έχω