Μέσα στου σπιτιού τη σάλα
τα καράβια σου περνούσαν
ταξιδιώτες άλλου κόσμου
τρυφερά μας χαιρετούσαν

Έριχναν την άγκυρά τους
μέσα στην τραπεζαρία
για να κατεβούν εκείνοι
που δεν είχαν ιστορία

Μέσα στου σπιτιού τη σάλα
δυο στρατοί μονομαχούσαν
τ’ άλογά τους με’ το χιόνι
κι οι στρατιώτες τραγουδούσαν

Μες στο αίμα μες στη θλίψη
κάτω απ’ τις παλιές τις σκάλες
άναβαν φωτιές μεγάλες
κι έστηναν παντού κρεμάλες

Μέσα στου σπιτιού τη σάλα
άπλωνες τα νυφικά σου
κι είχες βάζα δυο οβίδες
για τα ροζ χρυσάνθεμά σου

Μέσα στου σπιτιού τη σάλα
σαν το κλάμα μαντολίνου
άκουσες απ’ τα καράβια
και το σήμα του κινδύνου

Ένας άρρωστος αιώνας
τρέχει δίχως περηφάνια
τα καράβια είναι των άλλων
και των άλλων τα λιμάνια