Μοναξιά, φωτιές άναψες πάλι και καις
καρδιά και φιλιά, χρόνια μαγικά
μοναξιά, ζωή ζήσαμε οι δυο μαζί
μία διαδρομή, τέλος και αρχή.

Οι καρδιές που αγαπούν
μένουνε πάντα μόνες
σαν τα πλοία που κυλούν
στης θάλασσας τις ρότες
ξενιτιά η κάθε τους ματιά, να καεί η ψευτιά
ξενιτιά η κάθε τους ματιά, να καεί η ψευτιά.

Μοναξιά, πληγές άνοιξες πάλι και κλαις
με μισή καρδιά φεύγεις μακριά,
μοναξιά, βροχή μένουν τώρα τα γιατί
μέσα στη σιωπή σβήνει μια κραυγή.

Οι καρδιές που αγαπούν
μένουνε πάντα μόνες
σαν τα πλοία που κυλούν
στης θάλασσας τις ρότες
ξενιτιά η κάθε τους ματιά, να καεί η ψευτιά
ξενιτιά η κάθε τους ματιά, να καεί η ψευτιά.