Έκρυψε η νύχτα το χαμόγελό σου,
άγριο το χάραμα η βροχή,
Σύννεφα σπάσανε το όνειρό μου
Και τρεμόπαιζε η καρδιά μου σαν τρελή.

Τα φώτα φαντάζουνε δράκοι του δρόμου,
Με τα μάτια αναμμένα κοιτούν
Και εγώ μεθυσμένος, σφυρίζω
Τραγούδια
Να με κάνουν να κλάψω μπορούν...

Μου λες, πως οι νότες που γράφω
Είναι πάντοτε λυπητερές
Μα, όταν βραδιάζει δεν έχω,
Μια γεμάτη καρδιά...τι τα θες.
Το ξέρω, είναι κρίμα να κλαίω,
Μα δεν ξέρεις, γι’ αυτό προσπαθείς,
Πως όταν βραδιάζει δεν έχω,
Μια γεμάτη καρδιά...να κρυφτείς.

Έκρυψε η νύχτα το χαμόγελό μου,
Χάθηκα στη θάλασσα βαθιά
Με δυο πληγές στην πλάτη και όνειρα
Στους ώμους,
Ζητούσα έναν ήλιο από φωτιά.

Τα χέρια απλώνουν να φτάσουν
Τ’ αστέρια,
Μα εκείνα μαζί μου γελούν
Κι εγώ, μεθυσμένος σου γράφω
Τραγούδια,
Να με κάνουν να κλάψω μπορούν.