Κοιτώ απ’ το παράθυρο, του άρρωστου μυαλού μου
τον έρωτα που χάθηκε, σκυφτός μες στη βροχή
παράθυρο στη τρέλα μου, του άλλου, εαυτού μου
εκείνου που σ’ αγάπησε, μια άλλη εποχή

Κι όλο σε βλέπω να `ρχεσαι, και σου χαμογελώ
μα πάλι στο παράθυρο, μόνος παραμιλώ
κι όλο σε βλέπω να `ρχεσαι, και σου χαμογελώ
δεν βλέπουν με τα μάτια μου και μ’ έχουν για τρελό

Κοιτώ απ’ το παράθυρο, ενός χαμένου πάθους
τις ώρες που δεν πρόλαβαν, να πάρουνε φωτιά
παράθυρο στη τρέλα μου, του ύψους, ή του βάθους
σ’ αφήνω πάλι πίσω μου, για να σε βρω μπροστά

Κι όλο σε βλέπω να `ρχεσαι, και σου χαμογελώ
μα πάλι στο παράθυρο, μόνος παραμιλώ
κι όλο σε βλέπω να `ρχεσαι, και σου χαμογελώ
δεν βλέπουν με τα μάτια μου και μ’ έχουν για τρελό