Τέτοια ώρα βγαίνει ο λόγος μου σεργιάνι
κι ανταμώνει με τα έρημα πουλιά
τους εργάτες που δουλεύουν στο λιμάνι
τα κορίτσια που σχολάνε απ` τη δουλειά

Κι όταν περνώ απ`τη γειτονιές
κι ανθίζει κάποιο γέλιο
βουρκώνουνε τα μάτια μου ω, ω, ω, ω
να μη με λένε Στέλιο
βουρκώνουνε τα μάτια μου ω, ω, ω, ω
να μη με λένε Στέλιο

Τα τραγούδια μου δεν είναι για σαλόνια
σκαρφαλώνουν στην παλιά τη σκαλωσιά
κυνηγιούνται με τα στάχυα μες τ`αλώνια
και της φάμπρικας βαράνε τα σφυριά