Λέξεις, σκέψεις, χρώματα
Θολές σκιές και ομοιόματα,
Κυριαρχούν μες στο μυαλό μου,
Χαμένα σαν το όνειρό μου.
Κοντεύει πια να ξημερώσει
Και κανείς δεν βρέθηκε να δώσει,
Στην θλίψη μου παρηγοριά,
Ένα χέρι ανθρωπιά.

Έχει κρατήσει η μοναξιά,
Μια θέση και μια αλλαξιά,
Για να πάω εγώ κοντά της,
Να ‘μια η μόνη συντροφιά της.
Έχει κρατήσει η μοναξιά,
Την αγάπη που κάθε άνθρωπος ζητά,
Μα δε θέλει να την δώσει,
Λέγοντας πως θέλει να τον σώσει.

Ένα δάκρυ έχει κυλήσει,
Η καρδιά μου έχει ξεχειλίσει,
Από πόνο αλλά κι αγάπη,
Μαζοχισμός και αυταπάτη.
Και μια που όλα έχουν τελειώσει,
Και το κορμί έχει ματώσει,
Απ’ τις πληγές που του χεις κάνει
Ελπίδες μέρα με τη μέρα χάνει.

Έχει κρατήσει η μοναξιά,
Μια θέση και μια αλλαξιά,
Για να πάω εγώ κοντά της,
Να ‘μαι η μόνη συντροφιά της.
Έχει κρατήσει η μοναξιά,
Αυτόν και λύτρα μου ζητά,
Και ‘γω της δίνω το κορμί μου,
Αντάλλαγμα για την ψυχή μου…