Είπες κουβέντες του θυμού χωρία καμιά αξία,
κι έγινες θύμα πανικού στην κυριολεξία,
ήρθε το τέλος εποχής απ’ τα δικά σου λάθη,
κι άδικα τώρα προσπαθείς να βρεις φωτιά στη στάχτη.

Άφησες πόρτες ανοιχτές και εκκρεμότητες πολλές
μέσα σου φώλιασαν τα λάθη και οι ενοχές.

Σ’ έναν κόσμο, μέσα σου, ένοχο κι ανάστατο,
βρήκες την αγάπη μου για υποκατάστατο.

Ήξερες πάντοτε να λες κουβέντες που πονάνε,
είν’ η καρδιά μου απ’ αυτές που δύσκολα ξεχνάνε,
το αποτέλεσμα γνωστό σ’ αυτές τις περιπτώσεις,
χάθηκαν όλα από καιρό, τώρα τι πας να σώσεις.

Άφησες πόρτες ανοιχτές και εκκρεμότητες πολλές
μέσα σου φώλιασαν τα λάθη και οι ενοχές.

Σ’ έναν κόσμο, μέσα σου, ένοχο κι ανάστατο,
βρήκες την αγάπη μου για υποκατάστατο.