Άλλη μια μέρα ξεκινά μα δεν ξέρεις που θα καταλήξει
Τι σου επιφυλάσσει το μέλλον ποτέ δεν ξέρεις, θα δείξει
Λες και θυμάσαι σαν να `τανε χτες, μερικές φορές κλαις
Θυμάσαι κάποιον που `φυγε άδικα και θέλεις κι εσύ να φύγεις
να ησυχάσεις, πάλι μόνος να μείνεις
Καλύτερα όμως να το ξεχάσεις
το παιχνίδι της επιβίωσης κι εσύ πρέπει να το περάσεις
Πες μου πόσα χρόνια θα περάσουν, πόσοι αγώνες
πόσο αίμα πρέπει να χυθεί για να δεις πως όλα είναι ψέμα
Απ’ τήν αρχή μέχρι το τέρμα της διαδρομής
λίγες μάλλον θα είναι οι στιγμές που θα ξεκουραστείς
Βλέπεις κι εσύ θα τρέχεις και θα συναγωνίζεσαι
την αδικία, τον πόνο, τον χρόνο
Μην απελπίζεσαι σου λένε κάποιοι
που τα όνειρα σου εξαγοράζουν με ψεύτικη αγάπη
Μια καλοστημένη απάτη γεμάτη με ψεύτικες υποσχέσεις
πως δήθεν για να πας μπροστά πρέπει και να διαλέξεις
τον τρόπο που θα φέρεσαι, ρουφιάνος πρέπει να `σαι
τον τρόπο που θα στέκεσαι, στρατιώτης πάλι θα `σαι
Το πώς πρέπει να σκέφτεσαι μονόδρομος ευθεία
το άλλοθι θα έχουν στην εν ψυχρώ δολοφονία της δικιάς σου της ψυχής
εκτός κι αν αντισταθείς.
Εκτός κι αν καταφέρεις μόνος τη λύση για να βρεις
κι έτσι βλέποντας όλ’ αυτά μόνο μια λύση έχω
μάλλον θα το `χει η μοίρα μου με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ’ αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ’ όλ’ αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ’ αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ’ όλ’ αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Γι’ αυτό πάρε ότι μπορείς, τώρα που μπορείς, τώρα που σε παίρνει
η επόμενη μέρα ποτέ δεν ξέρεις τι σου φέρνει
Τα φέρνει η στιγμή όσα δε φέρνει ο χρόνος
μόνος κι αυτός προσπαθεί να επιβιώσει μα δεν μπορεί
Τον προσπερνάνε οι αιώνες και ιστορία γεμάτη από αγώνες
για μια ιδεολογία, κάποια ανεκπλήρωτη επιθυμία, για την ελευθερία
για μια χαμένη πατρίδα, για ένα καλύτερο μέλλον,
για κάποιον που `ψαχνε να βρει του γυρισμού το τρένο
Και μην εκπλήσεσαι γιατί απλά κρίνω απ’ την κατάληξη
συνέχεια χειμώνας, πού `ναι η άνοιξη
Μοιάζει με όνειρο, δράμα ανώνυμο σταλμένο από το πουθενά
κι όμως μια φλόγα ελπίδας κάπου βαθιά
μέσα μου λέει ότι έχω διέξοδο σ’ αυτή τη ζωή
με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ’ αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ’ όλ’ αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ’ αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ’ όλ’ αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Ηθοποιος και συγγραφέας στη ταινία της ζωής
βλέπεις και `γώ παίζω το ρόλο μου όπως και `σεις
γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί ρόλοι που μπορείς να παίξεις
το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι απλά να διαλέξεις
μπορείς να είσαι καλός ή κακός, υπομονετικός, ανθεκτικός, δυνατός
κοινωνικά αποδεκτός, άλλες φορές περιθωριακός, λίγο αντικοινωνικός
εγωκεντρικός, εσωστρεφής, ειλικρινής, εγωιστής, σοβαροφανής, υποκριτής
αξιοπρεπής, εθνικιστής, αριστεριστής
μα όμως εγώ με όσα η ζωή μου έχει διδάξει
προσπαθώ πάνω απ’ όλα να είμαι εντάξει
και πάντα θα φροντίζω διέξοδο να έχω
βλέπεις θα το `χει η μοίρα μου με το hip hop να αντέχω (να αντέχω)

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ’ αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ’ όλ’ αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω

Μα είναι όσα έχω με το hip hop αντέχω
σ’ αυτή τη μάχη της ζωής φοβάμαι μα δε τρέχω
και σ’ όλ’ αυτά που βλέπω αντίδοτο θα έχω
ένα πρίσμα φαντασίας κι από μέσα του θα βλέπω