Φωνάζω
για όσα συμβαίνουν στη ζωή μου,
μα κάπου χάνεται η φωνή μου.
Φωνάζω.

Φωνάζω
για τα χαμόγελα που λιώνουν,
για τις αλήθειες που πληγώνουν.
Φωνάζω.

Κάποτε ήταν μια λατέρνα
δίχως ηχεία και μικρόφωνα.
Κάποτε έπαιζαν τραγούδια
μόνο γι’ αγάπη τα ραδιόφωνα.

Φωνάζω
για το κενό που μας ενώνει,
που είμαστε όλοι τόσο μόνοι.
Φωνάζω.

Φωνάζω
το όνομά σου και αντέχω.
Είσαι ό,τι έχω και δεν έχω.
Φωνάζω.

Κάποτε ήταν μια λατέρνα
δίχως ηχεία και μικρόφωνα.
Κάποτε έπαιζαν τραγούδια
μόνο γι’ αγάπη τα ραδιόφωνα.