Αχ! δε σου πάνε τα θλιμμένα μάτια
τι καταιγίδες άραγε έχεις δει,
σου δείχνω για να `ρθείς, τα μονοπάτια
κι εσύ βαρκούλες φτιάχνεις με χαρτί.

Αν σε βυθό μπλεχτείς με αλυσίδες,
σε μαγεμένο δάσος αν χαθείς,
θα ρίξω εκατό φωτοβολίδες
για να `ρθείς, ομορφιά μου, να με βρεις.

Έλα μου και γέλα μου και τα φώτα σβήσε,
έλα μου και φίλα με στην αστροφεγγιά,
θέλω απόψε να σου πω τι, για μένα, είσαι,
έλα μου και γέλα μου και μη φύγεις πια.

Αχ! δε σου πάνε τα θλιμμένα μάτια
τι είδες κι έχεις τόσο φοβηθεί,
ολόφωτα του νου μου τα παλάτια
κι η πόρτα της ψυχής μου ανοιχτή.

Βάζω στο στρώμα μου μια μωβ λεβάντα,
στο σώμα μου του Αιγαίου σκούρο μπλε,
κι αφού εδώ κανείς δε ζει για πάντα
το `'λίγο πιο μετά `’ θα πει `'ποτέ''.

Έλα μου και γέλα μου και τα φώτα σβήσε,
έλα μου και φίλα με στην αστροφεγγιά,
θέλω απόψε να σου πω τι, για μένα, είσαι,
έλα μου και γέλα μου και μη φύγεις πια.