Μια κρυφή φωνή μου λέει
κι άλλος δίπλα μου πως κλαίει
της ψυχής μου ο χρησμός
φταίει, λέει, ο χωρισμός,
λόγια και φιλιά κλεμμένα
και η μοναξιά για μένα
ζωγραφίζει ουρανούς
διάφανους και σκοτεινούς.

Έρωτα για σένα ράγισα
χίλιες δυο φορές ναυάγησα
για τα μάτια σου πεθαίνω κι ανασταίνομαι,
δεν αντέχω να μη σ’ έχω και τρελαίνομαι.

Φταίει του καιρού το χρώμα
και τ’ αφίλητό μου στόμα
που δε βγαίνει να στο πω
το κρυφό μου σ’ αγαπώ,
νύχτες και σκιές στο δρόμο
πάνε κόντρα με το νόμο
κι η καρδιά μου η τρελή
άγια και αμαρτωλή.

Έρωτα για σένα ράγισα
χίλιες δυο φορές ναυάγησα
για τα μάτια σου πεθαίνω κι ανασταίνομαι,
δεν αντέχω να μη σ’ έχω και τρελαίνομαι.