Κοιμάσαι βυθισμένος στις φυλλωσιές των άστρων
σινιάλο καρτερώντας γιγάντιου ονείρου
στα σύννεφα καβάλα, στα πέρατα του απείρου
και σκορπίζεσαι στο σύμπαν σαν σταγόνα αρχαίου μύρου.

Για τον λόγο που δεν είπες,
για τον λόγο που επιμένεις να σωπαίνεις.

Καλπάζεις μαγεμένος στις κορυφές του κόσμου
στα δάχτυλα μαθαίνεις παλιών ψυχών τραγούδια
κομήτες ανασαίνεις, στα γένια σου έχεις χνούδια
απ`του αιώνιου τα υφάδια, που υφαίνουν αγγελούδια.

Για τον λόγο που δεν είπες,
για τον λόγο που πιστεύεις, απλουστεύεις.