Να μη με λες καλό παιδί
τώρα που με λυπάσαι
τώρα που σε συγχώρεσα
και δίπλα μου κοιμάσαι

Με ήσυχη συνείδηση
λυτρώνεις το γινάτι
Που είχα βάλει να γευτείς
στη μαχαιριά τ’ αλάτι

Με ήσυχη συνείδηση
και αγκαλιά γεμάτη
Εσύ δεν ξέρεις πώς πονά
στη μαχαιριά τ’ αλάτι

Εγώ και τη συγχώρεση
σταλιά σταλιά στη δίνω
Τη δίψα σου απ’ τα χέρια μου
δε σβήνεις πριν σε κρύβω

Με ήσυχη συνείδηση
λυτρώνεις το γινάτι
Που είχα βάλει να γευτείς
στη μαχαιριά τ’ αλάτι

Με ήσυχη συνείδηση
και αγκαλιά γεμάτη
Σαν να μην ξέρω πώς πονά
στη μαχαιριά τ’ αλάτι