Τα παλιά καλοκαίρια σου κρατούσα σκιά
σαν κλαδιά είχα χέρια είχα τέντα καρδιά
μα ήρθε ο κλέφτης ο χρόνος ο κλέφτης
και βρήκε ξεκλείδωτη αγάπη και μπήκε κρυφά

Πώς τάχα να λυτρώνεται αυτός που υποχρεώνεται
να μένει πίσω με πόνο κροίσο τη νύχτα κάθε νύχτα

Όταν σ’είχα ρωτήσει αν ο ένας χαθεί
πώς ο άλλος θα ζήσει, τέτοια μέρα μη’ρθεί
και γέλασες τότε, με γέλασες τότε
γιατί είχες σκοπό να μη μείνεις για πάντα εδώ

Πώς τάχα να λυτρώνεται αυτός που υποχρεώνεται
να μένει πίσω με πόνο κροίσο τη νύχτα κάθε νύχτα