Φώτα στο παραβάν της διπλής μοναξιάς μου,
άναψαν φώτα όταν αγάπη μου ζητούσες,
φώτα σ’ ένα καντράν σιωπηλό τηλεφώνου
και μες στη νύχτα διάλειμμα πόνου καθώς μιλούσες.

Εδώ που θα `σαι δε θα φοβάσαι,
εδώ δε φεύγεις να το θυμάσαι,
εδώ δεν έχει τραύματα,
εδώ που θα `σαι δε θα λυπάσαι
εγώ δε φεύγω να το θυμάσαι,
εδώ θα γίνουν θαύματα.

Φώτα στο σκηνικό μιας αθάνατης νύχτας
άναψαν φώτα κι άρχισε πάλι να χαράζει,
φώτα σ’ ένα παράθυρο χρόνια κλεισμένο
και ξάφνου είδα το πεπρωμένο γνώμη ν’ αλλάζει.

Εδώ που θα `σαι δε θα φοβάσαι,
εδώ δε φεύγεις να το θυμάσαι,
εδώ δεν έχει τραύματα,
εδώ που θα `σαι δε θα λυπάσαι
εγώ δε φεύγω να το θυμάσαι,
εδώ θα γίνουν θαύματα.