Κλείνω τα μάτια
κι όλο θυμάμαι
απ`όλα πιο πολύ
τον έρωτα.

Η μνήμη ξεδιπλώνει
στο νου μου ένα σεντόνι
σε κάθε του πτυχή
μια ανάσα αντηχεί.

Κλείνω τα μάτια
κι έρχονται μπρος μου
αγάπες μυστικές
και πρόσωπα.

Και μες στη φαντασία
η κάθε παρουσία
στ`ονείρου τη σκηνή
θα μοιάσει αληθινή.