Καλογριά θε να γινώ και μαύρα να φορέσω,
να πάω μέσα στα βουνά κι εκεί να ασκητέψω.
Γιατί ήμουνα αμαρτωλή και με κατάτρεχαν πολύ,
γι’ αυτό κι εγώ απεφάσισα στο μοναστήρι κάθισα.

Είχα κακές γειτόνισσες και τά’ χανε μαζί μου,
έτσι κι εγώ απεφάσισα να σώσω την ψυχή μου.
Με προσευχές και αγρυπνιές θα έχω πια να κάνω,
ώσπου να’ ρθεί το τέλος μου, να πέσω να πεθάνω.

Μες στα βουνά στην ερημιά, μες στ’ άγρια θηρία,
μ’ αυτά θα κάνω συντροφιά, γιατί έχω απελπισία.
Στην Παναγιά γονατιστή, την προσευχή μου κάνω,
"Συγχώρα την αμαρτωλή, στον κόσμο τον απάνω"!