Πήρα τους δρόμους της καρδιάς ψάχνοντας την αρχή μου
μ’ ένα κλωνάρι λυγαριάς έπλεξα τη ζωή μου
πέρασα μέσα από φωτιές έκαψα τα φτερά μου
ζωή σε είδα να με καις μαζί με τα όνειρά μου.

Οι σκέψεις μέσα μου θολές
σαν των φαντάρων τις στολές
δυο βήματα απ’ το πουθενά
ό, τι με καίει και με πονά.

Στον ίσκιο του μεσημεριού διάβασα τα σημάδια
και με το φως του φεγγαριού πλημμύρισα τα βράδια
στου χρόνου την ανηφοριά κύλησα προς τα πίσω
κέρδισες πόνε τη ζαριά μα δε θα γονατίσω.