Εκείνος που σκαρφάλωσε
Στης μοναξιάς τα βράδια
Κοιτάζοντας κατάματα
Μια νύχτα το θεό
Ποτέ δεν παραδόθηκε
Στου κόσμου τα σκοτάδια
Και στο κατάρτι ύψωσε
Δικό του ουρανό

Άσε το κύμα να μας πάει
Εκεί που το κακό σκορπάει
Άσε το χρόνο βήμα βήμα
Ν’ αγαπάς κι άσε το κύμα

Εκείνος που ακούμπησε
Στην κουπαστή του πόνου
Και μες τη φλέβα έκρυψε
Του πόθου τα φιλιά
Ποτέ του δε λογάριασε
Τα δόκανα του χρόνου
Κι από το χάρτη έσβησε
Λιμάνια και στεριά