Θέλω ν’ ανοίξω της ψυχής σου τα παράθυρα,
σαν ήλιος μέσα σου να μπω να σε ζεστάνω.
Κι εκεί που λέω επιτέλους τα κατάφερα,
από τα χέρια μου σιγά σιγά σε χάνω.
Με τη βαρκούλα της καρδιάς πάλι ανοίγομαι,
μέσα στη θάλασσα του ψεύτη έρωτά σου.
Μα δε μ’ ακούς και στα βαθιά νερά της πνίγομαι
κι έχω στα χείλη μου ακόμη τ’ όνομά σου.

Απ’ την αγάπη μου γιατί απομακρύνεσαι,
γιατί με βγάζεις από τη ζωή σου έξω.
Στης μοναξιάς σου το κελί και πάλι κλείνεσαι
κι έναν αόρατο εχθρό πώς να παλέψω.

Να’ μια κοντά σου μια ζωή και να σου δίνομαι,
σε αγαπώ και δεν ζητάω εξηγήσεις.
Μέσα στα μάτια σε κοιτάω και αφήνομαι,
ξέρω τι θέλεις πριν ακόμη το ζητήσεις.
Με τη βαρκούλα της καρδιάς πάλι ανοίγομαι,
μέσα στη θάλασσα του ψεύτη έρωτά σου.
Μα δε μ’ ακούς και στα βαθιά νερά της πνίγομαι
κι έχω στα χείλη μου ακόμη τ’ όνομά σου.