Κι έκανε στα σύννεφα
το χαλκό φεγγάρι
κατιτί σαν κούνια
κάτι ωραίο σχέδιο...
Πάνε μες στην κούνια
κι ο ύπνος ας με πάρει...

Πάνε μες στην κούνια
τη χρυσή την κούνια
και καβάλα στ`όνειρο
μπήξε τα σπιρούνια
κατιτί σαν κούνια
το χαλκό φεγγάρι
έκανε στα σύννεφα...

Κάνε με ένα σύννεφο
κάνε με καπνό
ξυπνώ δεν ξυπνώ
το ίδιο ναι μου κάνει
κάνε με ένα σύννεφο...

Πάρε με στην κούνια
στο χρυσό το λίκνο,
δώσε μου τον ύπνο
ν`αποξεχαστώ
(ποιό είναι το σωστό,
ποιό είναι το πιστό
μη μου αναθυμίζεις)

Κάνε με ένα σύννεφο
νάνι νάνι νάνι
μες στων επιπόλαιων
των μεγαλουπόλεων
χάθηκα την πλάνη...

Κι έκανε στα σύννεφα
το χαλκό φεγγάρι
κατιτί σαν κούνια
κάτι ωραίο σχέδιο...
Κούνα με κουράστηκα
πάντα ν`αγρυπνώ
το κορμί μου οκνό,
βλέφαρα μολύβια
κούνα με, κουράστηκα,
κάνε με καπνό
(ξυπνώ δεν ξυπνώ
όλα μου είναι αδιάφορα
όλα μου είναι ίδια...)

Κάνε με ένα σύννεφο
νάνι νάνι νάνι
για να ξεχαστώ
μες στων επιπόλαιων
των μεγαλουπόλεων
χάθηκα στην πλάνη,
νάνι νάνι νάνι...