Ονειροπολώντας σε μια ήρεμη ψυχική κατάσταση,
πέρασα ζωνες φωτός, πέρασα όμορφα σ’ άλλη διάσταση,
γαλήνια ομίχλη, μουσική γλυκιά, όμορφο φως
καθώς δύει ο ήλιος σιωπηλός με γοητεύει ο ουρανός,
χρυσάφι, χρώμα γέμισε όλη η πλάση,
πόσο όμορφη είναι η γη, πόσο όμορφα είναι τα δάση,
και ξέφυγα πάλι, μες το μυαλό μου σαν σύννεφο, ζάλη
να τριγυρνά και να νιώθω ποτάμι
ότι νικάει το φως, το σκοτάδι, με ένα του χάδι,
άγγελος έρχεται τραγούδι χαράς να πει,
στο κάθε λουλούδι δίνει πνοή, δίνει ζωντάνια και ελπίδες να ζει,
ελευθερία! Ώ ελευθερία! χρυσή μέρα, τόλμη σε νιώθω,
θέλω να τραγουδήσω με τόσο πόθο,
γαλήνια ψυχή να σε χάσω δε θέλω
ποτέ μη μου λείψεις, να ’σαι κοντά όταν ταξιδεύω...

Σε άγνωστα μέρη του μυαλού μου ταξιδεύω,
διασχίζω δρόμους του ουρανού και αγναντεύω
χιλιάδες ίχνη από ψυχές που τώρα ζουν με αρμονία,
είχαν βρει τη λογική μα ’χάσαν την ουσιά,
βλέπω τη γη σαν ζωγραφιά, τον ήλιο σαν πινέλο,
τρέμουν τα φύλλα της καρδιάς να προσγειωθώ δε θέλω,
μια ατελείωτη χαρά, λίγες στιγμές γαλήνης,
βλέπω τον κόσμο ζωντανά χωρίς σημάδια ευθύνης,
προβλήματα εξορκίζονται και οι ριπές ανοίας,
οι σκέψεις εμπλουτίζονται με δόσεις φαντασίας,
στης διαδρομής τα χρώματα βρίσκω συνέχεια εμένα,
ανοίγω δικούς μου ορίζοντες δεν αφορούν κανένα,
στενεύουν πάλι οι επιλογές τελειώνει το τραγούδι,
τρέμει όμως ο ρυθμός, ανθίζει το λουλούδι,
πέφτει ένα αστέρι απ’ τη φυλή του ουρανού στο δρόμο,
σπάει, φωτίζει τη σκηνή και ξεπερνά τον τρόμο.

Όταν ταξιδεύω λοιπόν ξεφεύγω.
φεύγω ή ξεμένει το μυαλό μου κάπου
μα ξέρω να επιστρέφω πάλι πίσω,
να δημιουργήσω προσπαθώ κάθε στιγμή κάθε λεπτό,
να εφιστήσω την προσοχή μου,
στα ταξίδια του μυαλού την ανοχή μου δε θα ξοδέψω,
στην εποχή μου θέλω σιγά σιγα να πιστέψω,
την αύρα της ζωντάνιας στον αέρα να μαζέψω...
σκόρπιες οι σκέψεις έρχονται, πελαγοδρομούν κι οι λέξεις έπονται,
μπερδεύουν, δεν περιγράφονται και φαίνονται εικόνες θολές
μα οι αισθήσεις λειτουργούν κάπως έτσι κι αυτές,
μήπως είναι στα αλήθεια κι αυτή μια μορφή ελευθερίας ;
δυνατά τα συναισθήματα κι οι δόσεις ηρεμίας.

Και μηνύματα χαράς
ανοίγονται με μιας
τα φύλλα της καρδιάς σαν τραγουδάς
η γη
γλεντάει κι αυτή μαζί,
γαλήνια ψυχή γεμίζει τη γιορτή...
φως
χαρίζει ο ουρανός
ακούγεται ο σκοπός τόσο μελωδικός φανταστικός,
τα φύλλα της καρδιάς ανοίγονται με μιας σαν τραγουδάς
κι αγαπάς...