Ιγώ απ’ τη ζουή πουλλά κατάλαβα
κι σ’ ούλα τα τιρτίπια είμι μέσα,
κι αν ίμπλιξα μι πρόβατα κι γάλατα,
ας όψιτ’ η ζουή η παλιουμπαμπέσα.
Ιμένα που μι βλέπς να βόσκου πρόβατα,
μι κάπα και μι σκαλισμένη αγκλίτσα,
του βράδυ πλιένω σβουνιές κι χώματα
κι τρέχω στο σιργιάνι για κουρίτσα.

Κι ιπειδή ούλη τη μέρα φκιάνου του τσουμπάν’
γινικά στου άρμιγμα κανένας δε μι φτάν’ .
Κι ιπειδή ούλη τη μέρα φκιάνου του τσουμπάν’
γινικά στου άρμιγμα κανένας δε μι φτάν’ .

Ιφτά γιλάδια κι ένα στρέμμα πώλησα
κι πήρα μια κουρσάρα απού πιτάει
στην τράπιζα κομπόδιμα κατάθισα
κι έχω η ψυχή μου ό,τι ζητάει.
Κολώνια ζιβανσί κι στα ποδάρια μο
κι ρούχα ιυρωπαϊκά φουράου
ας είν’ καλά τα αρνιά κι τα γιλάδια μο
μι τα κορίτσα να καλοπιρνάω.

Κι ιπειδή ούλη τη μέρα φκιάνου του τσουμπάν’
γινικά στου άρμιγμα κανένας δε μι φτάν’ .
Κι ιπειδή ούλη τη μέρα φκιάνου του τσουμπάν’
γινικά στου άρμιγμα κανένας δε μι φτάν’ .

Σχουλιό κι τέτοια πράματα δι γνώριζα
στην πρώτη τάξ’ με πήγανι διμένο
μι ζόρισαν, τους ζόρισα, μι ζόρισαν
αλλά νικάει πάντα ιπιμένον.
Φαντάρος τα καψόνια ήταν χειρότιρα,
μι ψόφησαν, μι φάγαν το καϊμάκι,
μα πάει κι αυτό κι γύρισα στ’ ανθότυρα
κι βγαίνω τώρα πάλι για καμάκι.

Κι ιπειδή ούλη τη μέρα φκιάνου του τσουμπάν’
γινικά στου άρμιγμα κανένας δε μι φτάν’ .
Κι ιπειδή ούλη τη μέρα φκιάνου του τσουμπάν’
γινικά στου άρμιγμα κανένας δε μι φτάν’ .