Πυρωμένα καρφιά στο κορμί μου ανοίγαν
Πικραμένες πληγές, η ντροπή μιας βρισιάς
Μες στο στόμα μου κράτησα χελιδόνια που φύγαν
Σ`άλλους τόπους να βρουν μια στιγμή ζεστασιάς.

Δε θα ξέρεις αλήθεια που γυρνούσα χθες βράδυ
Και καμιά δε θα βρεις στο κορμί διαφορά
Ούτε ίχνος οργής ούτε πόνου σημάδι
Όλα θα`ναι κι απόψε σαν την πρώτη φορά.

Σε πεδιάδες γυμνές τη σκιά σου ξεχώρισα
Προχωρώντας μονάχος, κουρασμένος, σκυφτός
Στ`ανηφόρι του ήλιου το πρωί κατηφόρισα
Με γεμάτες τις τσέπες απ`αγάπη και φως.