Αν μ`άφηνες να μπω μες στη ζωή σου
θα σου ζωγράφιζα έναν κήπο με πουλιά
στους ίσκιους να ησυχάζεις την ψυχή σου
το βλέμμα σου στων δέντρων τα κλαδιά.

Μα εσύ δεν είσαι εδώ
κι ο κήπος δε θ`ανθίσει
τα μάτια σου αν δεν τον δουν.
Μα εσύ δεν είσαι εδώ
η καρδιά μου δε θ`ανοίξει
τα χέρια σου αν δεν την βρουν.

Αν μ`άφηνες να ζήσω την αγάπη
θα φτάνανε στ`αυτιά σου οι ποιητές
στα χέρια μου θα γέρνεις το κεφάλι
τα λόγια τους να γίνονται γιορτές.

Μα εσύ δεν είσαι εδώ
κι οι ποιητές σωπαίνουν
τ`αυτιά σου αν δεν τους ακούν.
Μα εσύ δεν είσαι εδώ
η καρδιά μου δε θ`ανοίξει
τα χέρια σου αν δεν τη βρουν.

Αν μ`άφηνες τον κόσμο να σου δείξω
θα σου`δειχνα την άδεια μου αγκαλιά
αγάπη μου γλυκά να σε τυλίξω
ν`ανοίξεις τη γεμάτη μου καρδιά.

Μα εσύ δεν είσαι εδώ
η καρδιά μου δεν ανοίγει
τα χέρια σου αν δεν την βρουν.
Μα εσύ δεν είσαι εδώ
κι ο κήπος δε θ`ανθίσει
τα μάτια σου αν δεν τον δουν.