Μες το δωμάτιο σιωπή
έξω το κρύο παγώνει
απέναντί μου εσύ
κι ανάμεσά μας νυχτώνει

Όποιος κι αν είναι που φταίει
τίποτα πια δεν αλλάζει
Κι όσα το στόμα δε λέει
τώρα η σιωπή τα φωνάζει

Πες μου γιατί δε μιλάς
και σαν τον Ιούδα φιλάς
το χέρι μου αφήνεις
και τα κλειδιά μου δίνεις

Πες μου γιατί δε μιλάς
και σαν τον Ιούδα φιλάς
Είναι τ’ αντίο
και στην καρδιά σου κρύο

Άδειασε ο χρόνος για μας
Απ’ την κλεψύδρα την άμμο
πίσω ξανά δε γυρνάς
ούτε ρωτάς τι θα κάνω