Πάλι δεν τα κατάλαβα
αυτά που είναι για σένα
τα αυτονόητα, τα εύκολα, τα απλά.
Πάλι δεν τα κατάφερα
και χρέωσες σε μένα
του εγωισμού σου τα σπασμένα τα φτερά.
Μα τώρα ο δρόμος πουθενά πια δε μας βγάζει
και όλα πίσω μας γυρνάνε συνεχώς
αυτό το κάτι άλλο λείπει που σου μοιάζει
και στα όνειρά μας βάζει πάλι προσεχώς.

Μάτια μου, παρ`τα κομμάτια μου
και πέταξέ τα αφού εσύ πια δεν τα θέλεις
μάτια μου κλείνω τα μάτια μου
κι απομακρύνομαι αφού πια δε με θέλεις
απομακρύνομαι αφού δε θέλεις
να είμαι εδώ
να σ`αγαπώ.

Τα στρίμωξα όλα μέσα μου
εσύ για να χωρέσεις
και με τον ίδιο τον εαυτό μου έγινα εχθρός
τα έπνιξα όλα μέσα μου
εσύ να μην πονέσεις
γιατί έτσι σ`έβλεπε ο έρωτάς μου ο τυφλός.
Μα τώρα ο δρόμος πουθενά πια δε μας βγάζει
και όλα πίσω μας γυρνάνε συνεχώς
αυτό το κάτι όλο λείπει που σου μοιάζει
και στα όνειρά μας βάζει πάλι προσεχώς.