Σε περιμένω να φανείς
με άνθη στα μαλλιά
μιας ξεχασμένης Κυριακής
τ`ανόητα φιλιά.

Κυλάω...
Και ανασαίνω
Γυρνάω...
Και πάλι υφαίνω
Πάλι εδώ.

Σύρεται πάλι απαλά
το χάδι που γελά
γίνεται ψίθυρος ξανά
σε δάχτυλα γυμνά.

Κυλάω...
Και ανασαίνω
Γυρνάω...
Και πάλι υφαίνω
Πάλι εδώ

Ό,τι υφαίνει τώρα
είναι μια άλλη χώρα
αγγίζω κι αγγίζω

Λαχανιασμένα βλέμματα
μιλούν στα σκοτεινά
και χρωματίζουν στόματα
που γεύονται βουβά

Ό,τι υφαίνει τώρα
είναι μια άλλη χώρα
αγγίζω κι αγγίζω.